محکوم شدم

---

اینجا نمیشه به کسی نزدیک شد آدمها ازدوردوست داشتنی ترند

---

سلام دوست :
گاهی انسان را دیدنی ویا شنیدنی  به قضاوتی نادرست می کشاند ولی چرا به راستی مگه نباید تحقیق و پرس وجوکرد.
 ۲روز پیش ایمیلهایی بهم خورد که منو محکوم می کرد به عملی انجام نداده دیدم نظراتی منو محکوم می کرد به گناه انجام نداده .نمیدونم شاید به دیدنی بسنده باید می کردی

من روحمم خبر نداشت دوست من تو صورت مسئله را با اعتماد به آگاهی خودت که هنوزاثبات شده نیست حل می کنی ؟گاهی دنیای هنرمعصومیت وصداقتی را که مخاطب در نگاهش به آن داشته را ندارد ومخاطب به طرف قضاوت نادرست کشیده می شود ومی خواهد همه چیز را بریزد بیرون

می خواستم تویی که قضاوت کردی حرفی نزنم باید یاد بگیرم که حرف نزنم ولی آنوقت فریبکاری بیش نیستم باهنرم من مثل یه حرفه باید رفتار کنم مثل یه کارگر با کارش 

شاید باید رمانی بنویسم که بدون مستقیم گویی سراسرش بوی نفرت وتنفر بدهد شاید هم باید به داستان کوتاهی بسنده کنم همه چیز را بریزم بیرون بستگی به این دارد که کدامش خیالم وراحت می کنه اصلا خیالم اینطوری راحت می شه دست بر می دارم ول کن ماجرا هستم؟
تابعد یاحق