سلام.
میدونم دیره.
میدونم سکوتم خیلی طول کشید.
اما
آمدم به همه شما دوستای خوبم بگم که بازم
براتون میخوام بنویسم ازکسی که باخوبهاش
برام یه عالمه خاطره گذاشت
شاید رفت اما خاطرش باهام
دوستی ما همش رشد بود همش پیشرفت
هرچند من نتونستم بازی گوشی هامو وبی خیالیهامو
بااون قسمت کنم اما اون به من
جدیت وپشت کارشو هدیه دادورفت
پس فردا کلی براتون میگم
راستی یادم بندازین از
انسانیت یه پسر رهگذر براتون بنویسم
که امروز چطوری کمکم کرد.
روزهاتان پرتقالی باد.
با شما حرف نزدم اما
به یادتون بودم و
دوستتون دارم.
شما که با منید.
شما که میشنوید.
شما که صبورید.
نازنین فدای شما.